ชีวิตมัธยมของฉันช่างน่าเบื่อ!

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะ เราชื่อ ซางากะ  ยูริน ค่ะ เค้าโครงของเรื่องนี้มาจากเรื่องจริงของชีวิตของยูรินเองค่ะ

เรื่องนี้มีคำหยาบ โลกสวยกดออกเลยค่ะ

[ไปเข้าเนื้อเรื่องกันเถอะค่ะ]

"เธอ เราว่าเราเลิกกันเถอะ"บทสนทนาระหว่างยูรินกับแฟนหนุ่มได้เปิดประเด็นขึ้น

"อืม"ยูรินตอบ

"ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาดีๆนะ"เขาบอกเธอ

"อ่า เช่นกันนะ"เธอก้มหน้าตอบเขา

วันต่อมา

"ริน! แกเลิกกับไอ...แล้วหรอ?"ปอนด์ถามเธอ

"อืม"เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"ทำไมอะ?"ปอนด์ถามต่อ

"จะไปรู้มั้ยวะ!? มันเบื่อกูมั้ง"เธอขึ้นเสียงใส่เพื่อนเธอ

"อ๋อ เคๆ"เขาเงียบซักพักแล้วค่อยตอบเธอกลับ

"มึงๆ ห้อง2เดินผ่านหน้าห้อง"ปอยหันมากระซิบบอกเธอ(ยูรินเรียนห้อง1)

//แฟนเก่ายูรินก็เดินผ่านเช่นกันและหันมามองเธอ+ทำหน้าตาน่าสงสาร+แสยะยิ้มใส่

"ไอ้ตอแหลเอ๊ย!"ยูรินสบถออกมาเบาๆ

//ตัดไปตอนพักเที่ยง

"เฮ้ย ริน! มึงเป็นไรวะ? ดูซึมๆนะเว่ย"กันถามเธอ

"มันเลิกกะไอ....อะดิ"ปอนด์บอก

"ร่านเก่งงง"เนิสพูดแซะเธอ

//รินมองเนิส

"ปอนด์ไม่หึงไงๆ"เนิสยังพูดต่อ

"เลิกเห่าได้ละอีเหี้ย!  กระหรี่หวงผัวไงคะ!?"รินพูดแซะเนิสกลับบ้าง

//เงียบทั้งห้อง

"พวกมึงไปกินข้าวกันเหอะ รำคาญ"รินพูดตัดจบแล้วเดินออกจากห้องไป

//ที่นั่งกินข้าว(ที่ประจำของแก๊งค์)

"อีเนิสแม่งขี้หึงว่ะ"แป้งพูดเปิดประเด็นเรื่องเนิส

"นั่นดิ แค่คนคุยเก่าป่ะวะ?"กิ๊ฟสมทบ

"ทำไมมันต้องด่าไอ้รินว่าร่านวะ?"แบมพูดขึ้นบ้าง

"หึงไง อยู่ดีๆก็เป็นกระหรี่ในร่างนักเรียนเฉ๊ยย"รินพูดด้วยความโมโห

"เออๆ มึงคุยก่อนมันไม่ใช่อ่อวะ?"แป้งเสริม

"บางครั้งเนิสมันก็อารมณ์ไหนก็ไม่รู้เนอะ แต่กูก็สงสารไอ้รินนะเว่ย โดนมันด่าแทบจะทุกวันอ่ะ"ปอยพูดบ้าง

"คิดว่ากูยอมมากมั้ง จะด่ากูก็ด่าไปเถอะ แต่อย่าให้กูด่ากลับบ้างนะ"รินพูดพร้อมมองจริงจัง

//จากนั้นมาเนิสก็ไม่ค่อยมาพูดแซะอีก แต่ชอบทำให้หน้าเสียมากกว่าเดิมและเธอก็พบกับสายตาของแฟนเก่าของเธอมาตลอดจนกระทั่ง.... ปิดเทอมภาคแรก

-ก็จบแล้วนะคะ กับเรื่องนี้ซึ่งก็ขอย้ำอีกนะคะว่าแต่งมาจากเรื่องจริง แต่มีการแต่งเติมคำพูดนิดหน่อย เนื่องจากรินก็จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ(จะจำทำไม ในเมื่อไม่สำคัญ)

ค่ะ ก็เป็นอันว่าเรื่องนี้จบแล้วนะคะ รอติดตามเรื่องใหม่ที่จะแต่งเร็วๆนี้ด้วยนะคะ